Jumat, 01 November 2013

Cerkak


Kendhel Amargi Kepepet
Dening Ifid Safitri Rosidha
05 / XII IPA 5
                Sasangka kang jumedhul ing tengahing wengi wis sirna dipangan bawana, diganti radite kang sumebyar, mratandhani aku kudu enggal-enggal menyang sekolah. Dina kuwi, nalika aku nuju ing kelas, aku sliringan karo Ketua Osis.
Ketua Osis ngendika, “ Fid sesuk dina Senin, upacara kayata biasa. Sesuk kowe dadi petugas kang maca susunan adicara ya!”
Aku ndredheg mireng ngendikane Ketua Osis, amarga aku durung tau dadi petugas.
“ Ananging Mas…., kula dereng nate dados petugas. Samangke saumpami kula kesupen utawi klentu anggenipun maca susunan adicara, kadospundi?”  wangsulanku karo Ketua Osis.
“Halah kowe ki……., wong durung dicoba kok wis ciyut atine? Sesuk Sebtu latian, supaya kowe iso lancar lan ora ndredeg.” Ngendikane .
“Inggih Mas!” wangsulanku kang ora patek manteb.
                Riwut gedhe nunjang antebing pikirku. Pikirku meh wae mundur kaya paribasan esok dhele sore tempe. Atiku nak nik nak nik mikirke dhawuhe Ketua Osis marang aku.
                Tekan omah aku matur marang ibu, “ Bu…., wau kula dipundhawuhi kaliyan Ketua Osis supados kula dados petugas maos susunan adicara ing upacara samangke. Kula insyaAllah saged, nanging kula boten pede, saumpami kula mundur mawon kadospundi Bu?”
“Aja Nduk! Kowe aja mundur, amarga kuwi bisa dadi latihan tampil ing ngarepe wong akeh kanggo kowe. Nek wis kerep tampil, kowe dadi ora isinan meneh lan dadi pede.” Wangsulane ibu.
“Nanging Bu?”
“Wis saiki rasah piye-piye, tugasmu saiki tekan wektune upacara, kowe kudu latihan!”
 “ Inggih Bu….!” Wangsulanku karo ibu.
Sapu ijo dienggo nyapu plataran atiku. Pengki biru kanggo nyulaki pikirku. Aku terus ndredheg lan minder. Dina iki dina Senin, wektune aku tugas. Ing wektu persiapan , aku ndredheg tenan kaya pengen mundur. Ananging aku wegah saumpama aku nguciwakke Ketua Osis kang wis milih aku. Rasa ndredheg neng atiku ilang, lan aku lancar anggone ngucap susunan adicara.
“ Alhamdulillah aku bisa. Bener ngendikane Ketua Osis, aku aja mundur sadurunge nyoba. Ora tak nyana-nyana aku bisa.” Unenku nang batin.
                Amarga kepilih dadi petugas upacara, aku bisa dadi bocah kang luwih kendhel.
TAMAT

Cinta jadi Sahabat luar biasa


Tinggalkan dia selagi kamu ingin meninggalkannya.
Lebih baik kamu meninggalkan dia sekarang
daripada nanti dia semakin berharap atau
semakin sayang sama kamu, yang akhirnya malah
makin ruyam. Mungkin inilah cara yang harus
kamu lakukan untuk kamu dan dia mendapatkan
pasangan yang lebih baik.
Putus cinta bukan berarti putus segalanya dong.
Mungkin setiap orang sulit bisa tetap membina
hubungan baik dengan mantan pacar, apalagi
menjadikannya sebagai tempat curhat. Tapi,
walaupun kamu mau atau udah putus sama
pacar, usahain tetep bisa jadi teman.
Intinya sih, jangan sampai kita putus sama pacar
tapi hubungan juga putus / hancur atau malah
menjad musuh. Jangan Sampe memutuskan
hubungan tali persaudaraan.
Bila nanti kita berpisah
Jangan kau lupakan
Kenangan indah
Kisah Kita
Jika memang kau tak tercipta
Untuk ku miliki
Cobalah mengerti
Yang terjadi
Bila mungkin memang tak bisa
Jangan pernah coba memaksa
Tuk tetap bertahan
Di tengah kepedihan
Jadikan ini
Perpisahan yang termanis
Yang indah dalam hidupmu
Sepanjang Waktu
Semua berakhir
Tanpa dendam dalam hati
Maafkan semua salahku
Yang mungkin menyakitimu
Semoga kelakkan kau temukan
Kekasih sejati
Yang kan menyayangi
Lebih dariku
Bila mungkin memang tak bisa
Menyatukan perbedaan kita
Dan tetap bertahan
Ditengah kepedihan
Jadikan ini
Perpisahan yang termanis
Yang indah dalam hidupmu
Sepanjang Waktu
Semua berakhir
Tanpa dendam dalam hati
Maafkan semua salahku
Yang mungkin menyakitimu
Waktu terasa semakin berlalu
Tinggalkan cerita tentang kita
Akan tiada lagi kini tawamu
Tuk hapuskan semua sepi di hati
Ada cerita tentang aku dan dia
Dan kita bersama saat dulu kala
Ada cerita tentang masa yang indah
Saat kita berduka saat kita tertawa
Teringat di saat kita tertawa bersama
Ceritakan semua tentang kita
Ada cerita tentang aku dan dia
Dan kita bersama saat dulu kala
Ada cerita tentang masa yang indah
Saat kita berduka saat kita tertawa

Jalan Setapak


Manusia tidak hidup sendirian didunia ini
Tapi dijalan setapaknya masing masing
Tiap manusia berjalan sendirian
Berjalan berlari dan sesekai berhenti
Semua jalan setapak itu berbeda beda tapi ke arah yg sama
Mencari suatu hal yg sama dengan satu tujuan yang sama
Hingga semakin dekat dengan tujuan manusia semakin menyadari bahwa disepanjang jalan setapak yang dia ewati dia tak kan pernah benar benar sendiri
Manusia selalu bersama apa yg dia cari
Bersama tujuannya yaitu Tuhan